چرا بعضی از افراد در روابط عاشقانه نمیتوانند از ترسهای گذشته رها شوند؟
چرا در بعضی از روابط عاشقانه، یکی از طرفین نمیتواند از ترسهای گذشته خود رها شود؟
1. زخمهای التیام نیافته:
تجربیات ناخوشایند گذشته، مانند خیانت، سوء استفاده عاطفی یا رها شدن، میتوانند زخمهای عمیقی بر جای بگذارند.این زخمها تا زمانی که التیام نیابند، فرد را در روابط جدید با احتیاط و ترس مواجه میکنند.فرد ممکن است ناخودآگاه از تکرار تجربههای دردناک گذشته وحشت داشته باشد و این ترس، مانع از برقراری ارتباط صمیمانه و کامل با شریک زندگی جدید شود.در این حالت، فرد به جای تمرکز بر حال و رابطه جدید، مدام در گذشته سیر میکند و الگوهای رفتاری مشابه را در شریک جدید خود جستجو میکند.این جستجو، اغلب منجر به تفسیرهای نادرست و سوء تفاهم میشود و به مرور زمان، رابطه را تخریب میکند.
به عبارتی دیگر، فرد به جای دیدن واقعیتهای موجود در رابطه، آنها را از دریچه تجربیات تلخ گذشته خود فیلتر میکند.
این فیلتر، باعث میشود که حتی رفتارهای بیغرض شریک زندگی نیز به عنوان تهدید و خطر تلقی شوند.در نتیجه، فرد به طور ناخودآگاه از شریک زندگی خود فاصله میگیرد و از صمیمیت و اعتماد دوری میکند.
2. فقدان خودآگاهی:
عدم آگاهی از الگوهای رفتاری مخرب ناشی از گذشته، میتواند فرد را در چرخه تکراری روابط ناکام گرفتار کند. فرد ممکن است نداند که ترسهایش از کجا نشأت میگیرند و چگونه بر رفتارش تأثیر میگذارند. بدون خودآگاهی، فرد قادر به شناسایی و مدیریت واکنشهای خود در برابر محرکهای ترسناک نیست و به طور ناخودآگاه، رفتارهایی از خود نشان میدهد که به رابطه آسیب میرسانند. مثلا فردی که در گذشته خیانت دیده است، ممکن است بدون دلیل موجه، شریک زندگی خود را کنترل کند یا به او سوءظن داشته باشد. این رفتار، ناشی از ترس از خیانت مجدد است، اما فرد ممکن است این ترس را نشناسد و آن را به عنوان “نگرانی” یا “عشق زیاد” توجیه کند.
3. ترس از آسیبپذیری:
آسیبپذیر بودن در رابطه، مستلزم نشان دادن احساسات واقعی و نقاط ضعف به شریک زندگی است. افرادی که در گذشته آسیب دیدهاند، ممکن است از این کار هراس داشته باشند، زیرا میترسند دوباره آسیب ببینند. آنها ممکن است دیوارهایی دور خود بسازند و از صمیمیت عاطفی دوری کنند تا از خود در برابر درد محافظت کنند. این دیوارها، مانع از برقراری ارتباط عمیق و معنادار با شریک زندگی میشوند. ترس از آسیبپذیری، اغلب با ترس از قضاوت و طرد شدن همراه است. فرد ممکن است نگران باشد که اگر خود واقعیاش را نشان دهد، شریک زندگی او را دوست نداشته باشد یا او را ترک کند.
4. عدم اعتماد:
تجربیات گذشته میتوانند اعتماد به دیگران را خدشهدار کنند. فردی که در گذشته مورد خیانت یا سوء استفاده قرار گرفته است، ممکن است به سختی بتواند به کسی اعتماد کند. این عدم اعتماد، میتواند باعث رفتارهای کنترلی، حسادت و سوءظن شود که همگی به رابطه آسیب میرسانند. فرد ممکن است به طور مداوم شریک زندگی خود را امتحان کند یا به دنبال نشانههایی از عدم صداقت باشد.
5. الگوهای رفتاری ناسالم:
افرادی که در روابط قبلی خود الگوهای رفتاری ناسالم را تجربه کردهاند، ممکن است ناخودآگاه این الگوها را در روابط جدید خود تکرار کنند. این الگوها میتوانند شامل رفتارهای پرخاشگرانه، منفعل-پرخاشگرانه یا اجتنابی باشند. مثلا فردی که در گذشته در یک رابطه سوء استفاده گرانه بوده است، ممکن است ناخودآگاه در روابط جدید خود نقش قربانی یا مهاجم را بازی کند.
6. کمال گرایی:
کمالگرایی میتواند ترس از شکست و عدم پذیرش را تشدید کند. فرد کمالگرا ممکن است از وارد شدن به رابطه جدید هراس داشته باشد، زیرا میترسد نتواند انتظارات خود و شریک زندگیاش را برآورده کند.
7. عزت نفس پایین:
عزت نفس پایین باعث میشود فرد خود را لایق عشق و محبت نداند. این باور، میتواند منجر به رفتارهای خودتخریبی در رابطه شود، مانند زیر سوال بردن دائمی ارزش خود یا تلاش برای راضی نگه داشتن دائمی شریک زندگی به قیمت نادیده گرفتن نیازهای خود.
8. ترس از رها شدن:
این ترس، ریشه در تجربیات کودکی دارد. فردی که در کودکی رها شده یا مورد بیتوجهی قرار گرفته است، ممکن است در بزرگسالی از رها شدن توسط شریک زندگی خود وحشت داشته باشد. این ترس، میتواند منجر به رفتارهای چسبنده یا وابسته شود که به مرور زمان، شریک زندگی را خسته و فراری میدهد.
9. حل نکردن مسائل گذشته:
نادیده گرفتن یا سرکوب کردن احساسات مربوط به تجربیات گذشته، باعث میشود که این احساسات به شکل ناخودآگاه در روابط جدید بروز کنند. فرد باید به طور فعال به مسائل گذشته خود بپردازد و آنها را حل کند تا بتواند با ذهنی باز و قلبی التیام یافته، وارد رابطه جدید شود.
10. نداشتن مهارتهای ارتباطی:
ضعف در مهارتهای ارتباطی، باعث میشود فرد نتواند احساسات و نیازهای خود را به طور مؤثر با شریک زندگیاش در میان بگذارد. این عدم ارتباط، میتواند منجر به سوء تفاهمها و درگیریهای مکرر شود.
11. انتظارات غیرواقعی:
داشتن انتظارات غیرواقعی از رابطه، میتواند فرد را دائم در حالت ناامیدی و نارضایتی قرار دهد. هیچ رابطهای کامل نیست و همه روابط با چالشها و فراز و نشیبهایی همراه هستند. فرد باید انتظارات خود را با واقعیتهای رابطه تنظیم کند.
12. مقایسه با روابط گذشته:
مقایسه دائم رابطه فعلی با روابط گذشته، میتواند مانع از قدردانی از ویژگیهای مثبت رابطه جدید شود. هر رابطهای منحصر به فرد است و نباید با استانداردهای روابط قبلی سنجیده شود. 
این ترسای قدیمی انگار یه سایه هستن که مدام بالاسر رابطه جدید راه می رن.