چرا گاهی اوقات در روابط عاشقانه، احساس نمی‌کنیم که دیده می‌شویم؟

احساس نادیده گرفته شدن در یک رابطه عاشقانه، تجربه‌ای دردناک و فرساینده است. این حس می‌تواند به تدریج اعتماد به نفس شما را از بین برده و کیفیت رابطه را به شدت تحت تاثیر قرار دهد. اما چه عواملی باعث می‌شوند که این احساس ناخوشایند در ما شکل بگیرد؟ در این مقاله، به بررسی 17 نکته کلیدی می‌پردازیم که می‌توانند دلیل این احساس باشند. شناخت این عوامل، اولین قدم برای رفع این مشکل و داشتن یک رابطه سالم‌تر و رضایت‌بخش‌تر است.

• 🌐

  عدم برقراری ارتباط موثر:

  اگر نتوانید به درستی احساسات، نیازها و خواسته‌های خود را با طرف مقابل در میان بگذارید، احتمال نادیده گرفته شدن افزایش می‌یابد.
• 🌐

  گوش ندادن فعال:

  وقتی یکی از طرفین به حرف‌های دیگری گوش نمی‌دهد و فقط منتظر نوبت خود برای صحبت کردن است، احساس شنیده نشدن به وجود می‌آید.
• 🌐

  عدم همدلی:

  ناتوانی در درک احساسات و دیدگاه‌های طرف مقابل، مانع از ایجاد ارتباط عمیق و احساس دیده شدن می‌شود.

• 🌐

  تمرکز بیش از حد بر خود:

  اگر فردی دائماً در مورد خود و مشکلاتش صحبت کند و توجهی به نیازها و احساسات طرف مقابل نداشته باشد، رابطه یک‌طرفه می‌شود.
• 🌐

  نداشتن زمان کافی برای با هم بودن:

  وقتی زمان کافی برای با کیفیت بودن با هم سپری نمی‌شود، فرصت کافی برای درک و شناخت یکدیگر از بین می‌رود.
• 🌐

  برآورده نشدن نیازهای عاطفی:

  هر فرد نیازهای عاطفی خاصی دارد (مانند نیاز به تایید، توجه، محبت). برآورده نشدن این نیازها، احساس نادیده گرفته شدن را تشدید می‌کند.
• 🌐

  انتقادهای مکرر و سازنده نبودن:

  انتقاد مداوم، بدون ارائه راه حل یا پیشنهادات سازنده، می‌تواند باعث ایجاد حس ناامنی و نادیده گرفته شدن شود.
• 🌐

  عدم قدردانی:

  فراموش کردن ابراز قدردانی از کارهای کوچک و بزرگ طرف مقابل، باعث می‌شود احساس کند که تلاش‌هایش نادیده گرفته می‌شوند.
• 🌐

  نادیده گرفتن نظرات و پیشنهادات:

  اگر نظرات و پیشنهادات شما در تصمیم‌گیری‌ها نادیده گرفته شوند، حس می‌کنید که ارزشی برای دیدگاه‌های شما قائل نیستند.
• 🌐

  مقایسه کردن با دیگران:

  مقایسه کردن شما با دیگران، احساس بی‌کفایتی و نادیده گرفته شدن را در شما ایجاد می‌کند.
• 🌐

  بی‌توجهی به علایق و سرگرمی‌ها:

  اگر طرف مقابل به علایق و سرگرمی‌های شما بی‌توجه باشد، احساس می‌کنید که بخش مهمی از هویت شما نادیده گرفته می‌شود.
• 🌐

  عدم حمایت در مواقع دشوار:

  نداشتن حمایت عاطفی و عملی از طرف مقابل در زمان‌های سخت، باعث می‌شود احساس تنهایی و نادیده گرفته شدن کنید.
• 🌐

  پنهان کردن اطلاعات مهم:

  عدم صداقت و پنهان کردن اطلاعات مهم از یکدیگر، باعث ایجاد بی‌اعتمادی و احساس نادیده گرفته شدن می‌شود.
• 🌐

  توقعات غیرواقعی:

  داشتن انتظارات غیرمنطقی از طرف مقابل و عدم پذیرش او با تمام نقاط قوت و ضعفش، می‌تواند منجر به نارضایتی و احساس نادیده گرفته شدن شود.
• 🌐

  مشکلات مربوط به گذشته:

  مشکلات حل نشده از روابط قبلی یا کودکی، می‌توانند بر روابط فعلی تاثیر گذاشته و باعث ایجاد احساس نادیده گرفته شدن شوند.
• 🌐

  عدم تلاش برای شناخت یکدیگر:

  اگر هیچ تلاشی برای شناخت عمیق‌تر یکدیگر صورت نگیرد، رابطه سطحی باقی مانده و احساس دیده شدن عمیق ایجاد نمی‌شود.
• 🌐

  اختلافات فرهنگی یا ارزشی:

  وجود تفاوت‌های اساسی در فرهنگ یا ارزش‌ها، می‌تواند منجر به سوء تفاهم‌ها و احساس نادیده گرفته شدن شود.

این عوامل می‌توانند به صورت تکی یا ترکیبی، باعث ایجاد احساس نادیده گرفته شدن در یک رابطه عاشقانه شوند. باید این عوامل را شناسایی کرده و برای رفع آنها تلاش کنید.

1. عدم ابراز نیازها و خواسته‌ها

یکی از اصلی‌ترین دلایل دیده نشدن، عدم توانایی در بیان واضح نیازها و خواسته‌هایمان است.اگر نتوانیم به طرف مقابل بگوییم که چه چیزی از او می‌خواهیم، احتمال برآورده نشدن آن نیازها بالا می‌رود.بسیاری از افراد تصور می‌کنند که شریک عاطفی‌شان باید به طور غریزی نیازهایشان را بداند.اما واقعیت این است که ذهن‌خوانی غیرممکن است و ارتباط موثر نیازمند بیان شفاف است.ترس از قضاوت شدن یا رد شدن می‌تواند مانع ابراز نیازها شود.اما باید به یاد داشته باشیم که بیان نیازها گامی ضروری برای ایجاد یک رابطه سالم و رضایت‌بخش است.

به جای انتظار منفعلانه، تلاش کنیم تا با زبانی صریح و محترمانه، خواسته‌های خود را بیان کنیم.

مثلاً به جای اینکه بگوییم “تو هیچ وقت به من توجه نمی‌کنی”، بگوییم “من احساس می‌کنم وقتی با هم وقت می‌گذرانیم، تو بیشتر به تلفنت توجه می‌کنی تا به من.آیا می‌توانیم برای وقت گذراندن با هم قوانینی تعیین کنیم؟” به یاد داشته باشیم که بیان نیازها نشانه ضعف نیست، بلکه نشانه قدرت و خودآگاهی است.با تمرین و تکرار، ابراز نیازها برایمان آسان‌تر خواهد شد.

2. گوش ندادن فعال به حرف‌های طرف مقابل

گوش ندادن فعال، به معنای عدم توجه کامل به صحبت‌های طرف مقابل است.این شامل قطع کردن حرف او، عدم برقراری تماس چشمی و عدم نشان دادن همدلی است. وقتی به حرف‌های طرف مقابل گوش نمی‌دهیم، به او این پیام را می‌دهیم که حرف‌هایش برایمان مهم نیست و او را نادیده می‌گیریم.گوش دادن فعال نیازمند تمرکز، همدلی و کنجکاوی است.باید تلاش کنیم تا از دریچه دید او به مسائل نگاه کنیم و احساساتش را درک کنیم.برای اینکه یک شنونده فعال باشیم، می‌توانیم سوالات باز بپرسیم، حرف‌های او را خلاصه کنیم و احساساتش را تصدیق کنیم.

مثلا به جای اینکه بلافاصله بعد از شنیدن یک خبر ناراحت‌کننده راه حل ارائه دهیم، بگوییم “به نظر می‌رسد خیلی ناراحتی.

می‌خواهی در موردش صحبت کنی؟” گوش دادن فعال نه تنها باعث می‌شود طرف مقابل احساس دیده شدن کند، بلکه به ما کمک می‌کند تا او را بهتر بشناسیم و ارتباط عمیق‌تری با او برقرار کنیم.تمرین گوش دادن فعال، یکی از بهترین راه‌ها برای تقویت صمیمیت در رابطه است.

3. عدم قدردانی از تلاش‌ها و ویژگی‌های مثبت

نادیده گرفتن تلاش‌ها و ویژگی‌های مثبت طرف مقابل، باعث می‌شود او احساس کند که دیده نمی‌شود و زحماتش قدردانی نمی‌شود.تشکر کردن از کارهای کوچک و ابراز قدردانی از ویژگی‌های مثبت او، باعث می‌شود احساس ارزشمندی و دوست داشته شدن کند.قدردانی می‌تواند به سادگی گفتن یک “متشکرم” یا نوشتن یک یادداشت تشکرآمیز باشد.مهم این است که از صمیم قلب باشد.به جای تمرکز بر نکات منفی، سعی کنیم نکات مثبت را ببینیم و از آنها قدردانی کنیم.مثلاً به جای اینکه بگوییم “تو هیچ وقت به من کمک نمی‌کنی”، بگوییم “خیلی ممنونم که امروز در انجام کارهای خانه به من کمک کردی.

خیلی خسته بودم و این کار تو خیلی به من کمک کرد.

” قدردانی مداوم، باعث ایجاد یک چرخه مثبت در رابطه می‌شود و هر دو طرف را تشویق می‌کند تا بیشتر برای یکدیگر تلاش کنند.به یاد داشته باشیم که قدردانی، زبان عشق است.

4. عدم اختصاص زمان با کیفیت به یکدیگر

در دنیای پرمشغله امروزی، اختصاص زمان با کیفیت به یکدیگر می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.اما عدم اختصاص زمان کافی، باعث می‌شود احساس تنهایی و دیده نشدن کنیم.زمان با کیفیت به معنای زمانی است که در آن به طور کامل به یکدیگر توجه می‌کنیم و هیچ حواس‌پرتی وجود ندارد.این زمان می‌تواند شامل صحبت کردن، تفریح کردن، یا انجام فعالیت‌های مشترک باشد.برای ایجاد زمان با کیفیت، می‌توانیم قرارهای هفتگی یا ماهانه بگذاریم، تلفن‌های همراه خود را خاموش کنیم و به طور کامل به یکدیگر توجه کنیم.مثلاً به جای اینکه بگوییم “ما وقت کافی با هم نمی‌گذرانیم”، بگوییم “می‌خواهی این هفته یک شب با هم فیلم ببینیم؟” کیفیت زمان مهم‌تر از کمیت آن است.

حتی یک ساعت وقت با کیفیت می‌تواند تاثیر بسیار زیادی بر رابطه داشته باشد.

اختصاص زمان با کیفیت به یکدیگر، سرمایه‌گذاری در رابطه است.

5. عدم همدلی و درک متقابل

همدلی، توانایی درک و احساس کردن احساسات طرف مقابل است. عدم همدلی، باعث می‌شود احساس تنهایی و دیده نشدن کنیم. برای همدلی کردن، باید سعی کنیم خودمان را جای طرف مقابل بگذاریم و از دریچه دید او به مسائل نگاه کنیم. همدلی نیازمند گوش دادن فعال، پرسیدن سوال و تصدیق احساسات طرف مقابل است. به جای قضاوت کردن یا ارائه راه حل، سعی کنیم احساسات او را درک کنیم و به او نشان دهیم که در کنارش هستیم. همدلی، پایه‌ای اساسی برای ایجاد یک رابطه عمیق و صمیمی است. تمرین همدلی، باعث می‌شود رابطه ما قوی‌تر و پایدارتر شود.

6. تمرکز بیش از حد بر خود و نیازهای خود

گاهی اوقات، ناآگاهانه بر نیازها و خواسته‌های خودمان متمرکز می‌شویم و از توجه به نیازهای طرف مقابل غافل می‌شویم.این خودمحوری، باعث می‌شود طرف مقابل احساس کند که دیده نمی‌شود و اهمیت ندارد.برای اینکه رابطه سالمی داشته باشیم، باید به نیازهای هر دو طرف توجه کنیم و تعادلی بین نیازهای خود و نیازهای طرف مقابل برقرار کنیم.سعی کنیم به نیازهای طرف مقابل گوش دهیم، به آنها اهمیت دهیم و برای برآورده کردن آنها تلاش کنیم.به جای اینکه فقط به فکر خودمان باشیم، به فکر خوشحالی و رفاه طرف مقابل نیز باشیم.مثلاً به جای اینکه بگوییم “من می‌خواهم این کار را انجام دهم”، بگوییم “به نظرت چه کار کنیم که هر دوی ما از آن لذت ببریم؟” تمرکز بر نیازهای هر دو طرف، باعث ایجاد یک رابطه متقابل و رضایت‌بخش می‌شود.

ایثار و فداکاری، از پایه‌های اساسی یک رابطه عاشقانه پایدار است.

7. انتظارات غیر واقع‌بینانه از رابطه

داشتن انتظارات غیر واقع‌بینانه از رابطه، باعث می‌شود احساس ناامیدی و نارضایتی کنیم.این انتظارات می‌توانند شامل انتظارات غیر واقع‌بینانه از طرف مقابل یا از خود رابطه باشند.مثلا انتظار داشته باشیم که طرف مقابل همیشه خوشحال باشد، یا اینکه رابطه همیشه بدون مشکل باشد.برای اینکه رابطه سالمی داشته باشیم، باید انتظارات خود را واقع‌بینانه کنیم و بپذیریم که رابطه هم فراز و نشیب دارد و هیچ کس کامل نیست.به جای انتظار کمال، سعی کنیم یکدیگر را با تمام نقص‌ها و کاستی‌ها بپذیریم و با هم رشد کنیم.مثلاً به جای اینکه بگوییم “تو باید همیشه مرا خوشحال کنی”، بگوییم “می‌دانم که زندگی پر از چالش است، اما با کمک هم می‌توانیم از پس آنها بربیاییم.

” داشتن انتظارات واقع‌بینانه، باعث می‌شود از رابطه خود بیشتر لذت ببریم و از ناامیدی و نارضایتی جلوگیری کنیم.

پذیرش واقعیت، کلید خوشبختی در رابطه است.

8. عدم حل تعارضات به شیوه سالم

تعارضات، بخشی طبیعی از هر رابطه هستند.اما عدم حل تعارضات به شیوه سالم، باعث می‌شود رابطه آسیب ببیند و احساس دیده نشدن کنیم.برای حل تعارضات به شیوه سالم، باید با احترام به یکدیگر گوش دهیم، احساسات خود را به طور واضح بیان کنیم و به دنبال راه حل‌های برد-برد باشیم.از سرزنش کردن، توهین کردن و تهدید کردن خودداری کنیم.به جای تمرکز بر اینکه چه کسی درست می‌گوید، سعی کنیم به دنبال یک راه حل باشیم که نیازهای هر دو طرف را برآورده کند.مثلاً به جای اینکه بگوییم “تو همیشه اشتباه می‌کنی”، بگوییم “من احساس می‌کنم وقتی این کار را انجام می‌دهی، ناراحت می‌شوم.

آیا می‌توانیم در مورد آن صحبت کنیم؟” حل تعارضات به شیوه سالم، باعث تقویت رابطه و افزایش صمیمیت می‌شود.

مهارت حل مسئله، یکی از مهم‌ترین مهارت‌های یک رابطه موفق است.

9. عدم ابراز عشق و محبت به صورت کلامی و غیر کلامی

ابراز عشق و محبت، یکی از راه‌های اصلی نشان دادن اهمیت به طرف مقابل است. عدم ابراز عشق و محبت، باعث می‌شود طرف مقابل احساس کند که دوست داشته نمی‌شود و دیده نمی‌شود. ابراز عشق و محبت می‌تواند به صورت کلامی (گفتن “دوستت دارم”) یا غیر کلامی (لمس کردن، بغل کردن، هدیه دادن) باشد. مهم این است که به روشی ابراز عشق کنیم که برای طرف مقابل معنادار باشد. به جای اینکه فکر کنیم طرف مقابل باید بداند که دوستش داریم، به او بگوییم و نشان دهیم. مثلاً به جای اینکه بگوییم “تو می‌دانی که دوستت دارم”، بگوییم “دوستت دارم و از اینکه در کنارم هستی خوشحالم. ” ابراز عشق و محبت، رابطه را زنده و پویا نگه می‌دارد. عشق ورزیدن، هنر است.

10. مقایسه رابطه خود با دیگران

مقایسه رابطه خود با روابط دیگران، باعث ایجاد احساس نارضایتی و ناامیدی می‌شود. هیچ دو رابطه‌ای شبیه به هم نیستند و هر رابطه‌ای نقاط قوت و ضعف خود را دارد. به جای مقایسه رابطه خود با دیگران، بر نقاط قوت رابطه خود تمرکز کنیم و برای بهبود نقاط ضعف تلاش کنیم. به یاد داشته باشیم که هیچ رابطه “کاملی” وجود ندارد و هر رابطه‌ای نیازمند تلاش و تعهد است. به جای اینکه به دنبال رابطه‌ای “کاملا مطلوب” باشیم، سعی کنیم رابطه خود را به بهترین شکل ممکن بسازیم. مثلاً به جای اینکه بگوییم “چرا رابطه ما مثل رابطه فلانی نیست؟”، بگوییم “چه کار می‌توانیم بکنیم که رابطه خودمان را بهتر کنیم؟” هر رابطه منحصر به فرد است و ارزش خاص خود را دارد. مقایسه، دزد شادی است.

11. عدم توجه به زبان عشق طرف مقابل

همه ما به شیوه‌های متفاوتی عشق را دریافت و ابراز می‌کنیم. به این شیوه‌ها “زبان‌های عشق” گفته می‌شود. عدم توجه به زبان عشق طرف مقابل، باعث می‌شود احساس کنیم که عشق او را دریافت نمی‌کنیم و در نتیجه دیده نمی‌شویم. زبان‌های عشق شامل کلمات تاییدی، زمان با کیفیت، دریافت هدایا، انجام خدمات و لمس فیزیکی هستند. برای اینکه رابطه سالمی داشته باشیم، باید زبان عشق خود و زبان عشق طرف مقابل را بشناسیم و به آن احترام بگذاریم. به جای اینکه عشق را به روش خودمان ابراز کنیم، سعی کنیم به روشی ابراز کنیم که برای طرف مقابل معنادار باشد. مثلاً اگر زبان عشق طرف مقابل “کلمات تاییدی” است، به او بگوییم که چقدر دوستش داریم و از او قدردانی می‌کنیم. شناخت زبان‌های عشق، کلید درک متقابل و ایجاد یک رابطه صمیمی است. عشق، زبان مشترک قلب‌هاست.

12. عدم پیگیری علایق و اهداف فردی

گاهی اوقات، در رابطه عاشقانه، آنقدر غرق می‌شویم که علایق و اهداف فردی خود را فراموش می‌کنیم.این باعث می‌شود احساس هویت خود را از دست بدهیم و احساس دیده نشدن کنیم.برای اینکه رابطه سالمی داشته باشیم، باید به علایق و اهداف فردی خود اهمیت دهیم و به دنبال آنها برویم.داشتن استقلال و هویت فردی، نه تنها به ما کمک می‌کند تا احساس بهتری نسبت به خودمان داشته باشیم، بلکه باعث می‌شود جذاب‌تر و جالب‌تر به نظر برسیم.به جای اینکه تمام وقت خود را با طرف مقابل بگذرانیم، زمانی را به خودمان اختصاص دهیم و به فعالیت‌هایی که دوست داریم بپردازیم.

مثلاً به جای اینکه بگوییم “من هیچ وقت برای انجام کارهای خودم وقت ندارم”، بگوییم “من تصمیم دارم این هفته یک ساعت را به انجام کاری که دوست دارم اختصاص دهم.

” داشتن استقلال و هویت فردی، باعث تقویت رابطه و افزایش جذابیت می‌شود.خودشکوفایی، کلید شادی درونی است.

13. ترس از آسیب‌پذیر بودن و نشان دادن احساسات واقعی

ترس از آسیب‌پذیر بودن، مانع نشان دادن احساسات واقعی‌مان می‌شود.وقتی از نشان دادن احساسات خود می‌ترسیم، دیواری بین خود و طرف مقابل ایجاد می‌کنیم و او را از درک عمیق ما محروم می‌کنیم.این باعث می‌شود احساس دیده نشدن و عدم صمیمیت کنیم.برای ایجاد یک رابطه صمیمی، باید جرأت آسیب‌پذیر بودن را داشته باشیم و احساسات واقعی خود را با طرف مقابل به اشتراک بگذاریم.به جای پنهان کردن احساسات خود، به طرف مقابل بگوییم که چه احساسی داریم و چرا این احساس را داریم.البته، آسیب‌پذیر بودن به معنای افراط در اشتراک‌گذاری اطلاعات شخصی نیست.

بلکه به معنای صداقت و شفافیت در مورد احساسات و نیازهایمان است.

مثلاً به جای اینکه بگوییم “من حالم خوب است”، اگر ناراحتیم بگوییم “من امروز کمی ناراحتم و نیاز به حمایت دارم.” آسیب‌پذیر بودن، باعث ایجاد اعتماد و صمیمیت می‌شود.شجاعت، هنر رها کردن نقاب‌هاست.

14. نادیده گرفتن نیازهای جسمی و روحی خود

وقتی نیازهای جسمی و روحی خود را نادیده می‌گیریم، انرژی و توانایی کافی برای توجه به نیازهای دیگران را نداریم. این باعث می‌شود در رابطه منفعل و بی‌توجه باشیم و طرف مقابل احساس کند که دیده نمی‌شود. برای اینکه رابطه سالمی داشته باشیم، باید به نیازهای جسمی و روحی خود اهمیت دهیم. خواب کافی، تغذیه سالم، ورزش منظم و مدیریت استرس، از جمله راه‌های مراقبت از خود هستند. به جای اینکه تمام وقت خود را به دیگران اختصاص دهیم، زمانی را به خودمان اختصاص دهیم و به نیازهای خود رسیدگی کنیم. مثلاً به جای اینکه بگوییم “من خیلی خسته‌ام اما باید این کار را برای او انجام دهم”، بگوییم “من نیاز به استراحت دارم و بعد از استراحت می‌توانم به او کمک کنم. ” مراقبت از خود، به نفع رابطه است. خودمراقبتی، پیش‌شرط همدلی است.

15. حفظ سکوت برای جلوگیری از درگیری

گاهی اوقات، برای جلوگیری از درگیری، از بیان نظرات و احساسات خود خودداری می‌کنیم و سکوت می‌کنیم. اما این سکوت، باعث ایجاد فاصله و عدم صمیمیت می‌شود و طرف مقابل احساس می‌کند که ما با او روراست نیستیم. برای ایجاد یک رابطه سالم، باید جرات بیان نظرات و احساسات خود را داشته باشیم، حتی اگر منجر به درگیری شود. البته، بیان نظرات باید با احترام و بدون توهین و سرزنش باشد. به جای سکوت کردن، سعی کنیم به طور واضح و با صداقت نظرات و احساسات خود را بیان کنیم. مثلاً به جای اینکه سکوت کنیم وقتی از چیزی ناراحت هستیم، بگوییم “من از این موضوع ناراحتم و می‌خواهم در مورد آن صحبت کنیم. ” صداقت، بنیان اعتماد است. سکوت، سم رابطه است.

16. عدم پذیرش مسئولیت اشتباهات

وقتی اشتباه می‌کنیم و از پذیرش مسئولیت آن خودداری می‌کنیم، به طرف مقابل این پیام را می‌دهیم که به او احترام نمی‌گذاریم و ارزش او را قائل نیستیم. این باعث می‌شود احساس دیده نشدن و بی‌ارزشی کند. برای ایجاد یک رابطه سالم، باید جرات پذیرش مسئولیت اشتباهات خود را داشته باشیم و از طرف مقابل عذرخواهی کنیم. پذیرش مسئولیت، نشان می‌دهد که ما بالغ هستیم و به رابطه اهمیت می‌دهیم. به جای توجیه کردن اشتباهات خود، به آنها اعتراف کنیم و برای جبران آنها تلاش کنیم. مثلاً به جای اینکه بگوییم “این تقصیر من نبود”، بگوییم “من اشتباه کردم و از تو عذر می‌خواهم. ” مسئولیت‌پذیری، نشانه بلوغ و احترام است. عذرخواهی، ترمیم‌کننده رابطه است.

17. انتظار تغییر طرف مقابل به دلخواه خود

انتظار تغییر طرف مقابل به دلخواه خود، یکی از مخرب‌ترین رفتارهایی است که می‌توان در یک رابطه انجام داد.این انتظار، به طرف مقابل این پیام را می‌دهد که ما او را همانطور که هست دوست نداریم و ارزش او را قائل نیستیم.این باعث می‌شود احساس دیده نشدن و بی‌ارزشی کند.برای ایجاد یک رابطه سالم، باید طرف مقابل را همانطور که هست بپذیریم و از تلاش برای تغییر او خودداری کنیم.البته، این به معنای پذیرش رفتارهای مخرب و توهین‌آمیز نیست.بلکه به معنای پذیرش ویژگی‌های شخصیتی و رفتاری اوست که ما با آنها موافق نیستیم.

به جای اینکه به دنبال تغییر طرف مقابل باشیم، سعی کنیم خودمان را تغییر دهیم و با تفاوت‌های او کنار بیاییم.

مثلاً به جای اینکه بگوییم “تو باید این کار را انجام دهی”، بگوییم “من این کار را ترجیح می‌دهم، اما اگر تو این کار را دوست نداری، می‌توانیم راه حل دیگری پیدا کنیم.” پذیرش، کلید آرامش و صمیمیت است.عشق واقعی، پذیرش بی‌قید و شرط است.