چطور می‌توانیم در یک رابطه عاشقانه، همزمان احترام و عشق را حفظ کنیم؟

گاهی حس می کنم وقتی بحثی بینمون پیش میاد، اگر قبل از پرخاش کردن یه نفس عمیق بکشم و سعی کنم فاصله بگیرم، کمتر حرفی می زنم که بعدش پشیمون بشم. یه بار بخاطر یه مسئله کوچیک کلی دعوامون شد، بعد فهمیدم اگه کمی صبر می کردم شاید اصلن نیازی به بحث نبود.

خیلی وقتا یادمون می ره که چقدر لحن صدامون مهمه. یه جمله یکسان با دو لحن مختلف می تونه یه آدم رو یا از خودت بیزار کنه یا بهت نزدیک تر. من تجربه کرده ام که وقتی با یه صدای آروم تر حرف می زنم، طرف مقابل هم رفتارش بهتر می شه و دعواها خیلی زود تموم می شه.

فکر می کنم یه چیز خیلی مهم اینه که گاهی وقتا طرف مقابل رو مجبور نکنیم سریع جواب بده. بعضیا مثل من نیاز دارن اول فکر کنن بعد حرف بزنن. دادن زمان به همدیگه واسه فکر کردن خیلی از دعواهای بیخودی رو کم می کنه.

وقتی یکی از ما دلخور می شه، سعی می کنیم یکم از فضای جدال دور بشیم و بعد یه کار مشترک انجام بدیم، مثلا یه پیاده روی ساده. اینطوری فرصتی می شه که هر دو آروم تر بشیم و دوباره می تونیم با دید بهتری باهم صحبت کنیم.

یه چیزی که همیشه بهم کمک کرده اینه که وقتی می خوام انتقاد کنم، اول یه نکته مثبت بگم. مثلا بگم خیلی خوشحالم که تو فلان کارو کردی، اما یه چیزی هست که اذیتم می کنه. اینجوری طرف مقابل کمتر حالت تدافعی می گیره و بحث سازنده تر می شه.